Het belang van onze voeten tijdens het fietsen

Het is aantoonbaar dat een klein deel van de fietsers een duidelijke proprioceptieve feedback krijgen van heupen, knieën en enkels, maar niet of veel minder van de voeten tijdens het fietsen.

Toch is het via de voeten dat we kracht overbrengen op een fiets. Dit gebrek is een grotendeels onbekend probleem voor de positie van de fietser en zorgt voor een belangrijke trigger en een grotere neiging tot asymmetrie. In motorische zin werkt het centrale zenuwstelsel met onvolledige informatie terwijl het lichaam kracht op de pedalen uitoefent. Wanneer de proprioceptieve feedback van de voeten (en meestal één oog) wordt hersteld, zijn er tijdens het fietsen vaak gematigde functie-asymmetrieën in het bekken aanwezig en verdwijnen deze soms. Door ervoor te zorgen dat het centrale zenuwstelsel duidelijke informatie van de voeten krijgt, is er minder behoefte om veel van de asymmetrische patronen van beweging en functie in stand te houden die de compensatie vormen voor het gebrek aan duidelijkheid in de overdracht van neurale informatie.

Optimaal proprioceptief bewustzijn is nauw verbonden met houding en functie. Niemand heeft perfecte voeten dus metaforisch gezien wordt er een maat voor statische elektriciteit toegevoegd aan het signaalverkeer dat door de voeten aan het centrale zenuwstelsel wordt doorgegeven. Hiermee bedoel ik dat de signalen worden gegenereerd en het centrale zenuwstelsel bereiken, maar niet in een vorm die zich onderscheidt van de 'achtergrondgeluiden'. Toch kunnen deze signalen gemakkelijk door het centrale zenuwstelsel worden afgelezen mits de lendenwervelkolom perfect wordt ondersteund en uitgelijnd. We zijn geëvolueerd naar lopen en joggen, niet naar fietsen, en er is bijna gymnastische flexibiliteit nodig om naar de valbeugels van een racefiets te reiken. Dit terwijl de lumbale uitlijning en ondersteuning vrijwel perfect blijft.

Het resultaat van dit alles is dat het centrale zenuwstelsel met betrekking tot het ontvangen van duidelijke proprioceptieve feedback van de voeten het hoofd kan bieden aan een onvolmaakte kanteling van de voeten of een onvolmaakte uitlijning en ondersteuning van de ledematen. Niet aan beide zonder dat de kans op overbelasting letsel en verminderde prestaties aanzienlijk toeneemt. Dit kan worden voorkomen door bewust na te denken over het corrigeren van de techniek (ervan uitgaande dat de fietser zich bewust is van de situatie). Dit kan werken totdat de aandacht verschuift, en de fietser terugkeert naar welke techniek dan ook, hoe suboptimaal dit ook is, vanwege de beperkingen die hun structurele conditie (of het gebrek aan) en fietspositie hen oplegt.

Omdat slechts een klein deel van de fietspopulatie de buitengewone flexibiliteit en functionele stabiliteit heeft die nodig is om te fietsen zonder dat dit ten koste gaat van een perfecte uitlijning en ondersteuning van de lendenwervelkolom, moet de verkanting van de voeten perfect zijn om proprioceptieve signalen van de voeten luid en duidelijk te laten 'horen' door het centrale zenuwstelsel. De perfecte verkanting wordt bereikt door een combinatie van de individueel juiste mate van ondersteuning van de boog en het individueel juiste aantal wedges, speciale schoenwedges), hielwedges of een perfect paar steunzolen.

AFSPRAAK MAKEN VOOR BIKEFITTING